De eerste stagedag.
Door: Celien Coppens
Blijf op de hoogte en volg Celien
14 Maart 2017 | Vietnam, Can Tho
Dinsdag 14 maart.
Na een korte nacht (last van de jetlag en de slaap maar niet kunnen vatten) moesten we om 6u15 opstaan. Soms raar om te beseffen dat iedereen in België dan nog slaapt of nog maar net in zijn/haar bed ligt.
Na een half uurtje te fietsen kwamen we aan op de stageplaats, met een klein hartje zowel Debby als ik.
Uiteindelijk hadden we stress voor niets. De eerste werkdag duurde slechts tot 10u. We kregen uitleg van Han omtrent de afdeling (pediatrie). Één verpleegkundige is verantwoordelijk voor 2 kamers. Dit lijkt niet veel. Maar als je er over nadenkt.. Er staan ongeveer 5 bedjes in 1 kamer maar in 1 bed ligt er soms meer dan 1 kindje.
In de gang staan enkele verpleegkundigen, 2 artsen en wel zeker 30 (of meer!) studenten verpleegkunde.. Raar genoeg zie je bijna geen verschil tussen de echte verpleegkundigen en studenten. De studenten krijgen exact evenveel verantwoordelijkheid. De barrière tussen beiden is zeer miniem.
Debby en ik kregen veel uitleg omtrent de gebruikte medicatie (hierover kregen we dan ook een taak voor in de namiddag).
Kortom was de eerste stagedag voornamelijk observeren en geïnformeerd worden.
Nadien gingen we naar de winkel voor ons middageten. Het is enorm moeilijk om iets "normaal" te kunnen eten. Ik bedoel "iets dat lijkt op wat we thuis eten".
In de namiddag waren Debby en ik thuis. We besloten om met de fiets eens rond te gaan in Can Tho. We kwamen onverwacht een tempeltje tegen waar enkele graven in stonden. Geloof is zeer belangrijk in Vietnam.
In de avond maakten we thuis spaghetti. Of anders gezegd, we kookten enkele slingers en kapten er wat basilicumsaus bij ;-). Tmoet niet altijd moeilijk zijn.
Nadien zijn we samen onder de meisjes iets gaan drinken in Vietnam.
Cafés serveren amper alcohol en ze sluiten om 23u.. Het is aanpassen!
Na een korte nacht (last van de jetlag en de slaap maar niet kunnen vatten) moesten we om 6u15 opstaan. Soms raar om te beseffen dat iedereen in België dan nog slaapt of nog maar net in zijn/haar bed ligt.
Na een half uurtje te fietsen kwamen we aan op de stageplaats, met een klein hartje zowel Debby als ik.
Uiteindelijk hadden we stress voor niets. De eerste werkdag duurde slechts tot 10u. We kregen uitleg van Han omtrent de afdeling (pediatrie). Één verpleegkundige is verantwoordelijk voor 2 kamers. Dit lijkt niet veel. Maar als je er over nadenkt.. Er staan ongeveer 5 bedjes in 1 kamer maar in 1 bed ligt er soms meer dan 1 kindje.
In de gang staan enkele verpleegkundigen, 2 artsen en wel zeker 30 (of meer!) studenten verpleegkunde.. Raar genoeg zie je bijna geen verschil tussen de echte verpleegkundigen en studenten. De studenten krijgen exact evenveel verantwoordelijkheid. De barrière tussen beiden is zeer miniem.
Debby en ik kregen veel uitleg omtrent de gebruikte medicatie (hierover kregen we dan ook een taak voor in de namiddag).
Kortom was de eerste stagedag voornamelijk observeren en geïnformeerd worden.
Nadien gingen we naar de winkel voor ons middageten. Het is enorm moeilijk om iets "normaal" te kunnen eten. Ik bedoel "iets dat lijkt op wat we thuis eten".
In de namiddag waren Debby en ik thuis. We besloten om met de fiets eens rond te gaan in Can Tho. We kwamen onverwacht een tempeltje tegen waar enkele graven in stonden. Geloof is zeer belangrijk in Vietnam.
In de avond maakten we thuis spaghetti. Of anders gezegd, we kookten enkele slingers en kapten er wat basilicumsaus bij ;-). Tmoet niet altijd moeilijk zijn.
Nadien zijn we samen onder de meisjes iets gaan drinken in Vietnam.
Cafés serveren amper alcohol en ze sluiten om 23u.. Het is aanpassen!
-
14 Maart 2017 - 18:10
Benny:
ja Celien en Debby , het is een wereld van verschil he , heel anders dan in Belgie maar ik ben er van overtuigt dat jullie dat daar goed gaan doen . je zal er veel van leren onder andere zeker van hoe de mensen daar leven . je zal een andere kijk hebben op het leven denk ik na jullie stage daar . voor de rest zal ik heel goed voor je mama zorgen , ze maakt het al wat beter nu ( geeft het toch twee dagen heel moeilijk gehad ) wij zien jullie graag en houd het veilig daar he , vele grts en dikke kus van mij , je stiefpapa Benny xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
